غزل آخر ...

یک غزل مانده به پایان تنم می دانم

و من آنم که از در این فاصله سرگردانم

پشت هر شعر که گفتم ، من و این پنجره ها

بغض کردیم و شکستیم دراین زندانم

تو نباشی چه کنم  با غزل و شعر سپید

عشق داند که دراین معرکه سرگردانم

من همه راز دلم را که نوشتم به شعر

وتوکه خوب شنیدی که چه حرفی دارم

مدتی هست غریبیم. من و این آدمها

برسردار جنون است که آویزانم

خسته از گفتن شعر و حرف از عشق زدن

یک غزل مانده به پایان تنم می دانم